ساحل شیشه ای

زمانی که شهروندان فورت پراگ زباله‌های خود را روی تپه‌ای مشرف به ساحل شیشه‌ای امروز می‌ریختند، هیچ‌کس فکر نمی‌کرد ده‌ها سال بعد این منظره کریه به مکان زیبای گردشگری تبدیل شود و طبیعت با حوصله هرچه تمام این بی‌توجهی و نامهربانی را اصلاح کند و درس عبرتی به آنان دهد.

ماجرا مربوط به سال 1949 است. زمانی که این مکان ساحلی تبدیل به زباله‌دان عمومی شد. شاید باور تصویر دیروز و آن‌چه امروز اتفاق افتاده، سخت باشد. اما بیایید به زمانی برگردید که مردم تمام چیزهای ناخواسته خود حتی ماشین‌های قدیمی و زباله‌های خانگی شامل شیشه را به اقیانوس می‌انداختند و گاهی برای حجم کم‌تر، زباله‌ها را می‌سوزاندند.

در اوایل 1960 با کنترل بیش‌تر روی منطقه، ریختن مواد سمی در آن ممنوع شد. در نهایت در سال 1967 بود که انجمن کیفیت آب ساحل شمالی متوجه این اشتباه شده، شروع به جمع آوری زباله از اقیانوس کرد و در سال 1967 که سرانجام مسئولان این منطقه را بستند.

سال‌ها طول کشید تا مام طبیعت ناخواسته‌های ساخت بشر را بازیافت کرده، آن‌ها را به چندین تن شیشه با صیقل و زیبایی هر چه تمام تبدیل کند.

طی چندین دهه امواج کوبنده، ساحل را تمیز کرده، شیشه‌های دور ریخته را به قطعات کوچک، صاف و صیقل یافته و رنگی که کل ساحل امروز را پوشانده‌اند، تبدیل کرد.

شیشه‌ها آن قدر صیقل یافته‌اند که حتی می‌توان از آن‌ها در ساخت زیورآلات استفاده کرد. چندین تن شیشه صیقل یافته آماده برای ساخت بدلیجات و ده‌ها سال تلاش برای ارائه خدمتی دیگر به بشر! اگرچه امروز به لحاظ حفاظت از منطقه دیگر اجازه جمع‌آوری آن‌ها داده نمی‌شود.

امروز دیگر به ندرت اشیاء زنگ‌زده را می‌بینید. آن‌چه بیش‌تر از هر چیز جلب توجه می‌کند میلیون‌ها قطعه شیشه رنگی است که زیر نور خورشید می‌درخشند، طیفی از نورهای زیبا ایجاد کرده و این ساحل را به منطقه‌ای خاص تبدیل کرده‌اند.

تماشای گودال‌های آب ایجاد شده توسط جزر و مد و زندگی نرمتنان و بسیاری از گیاهان آبزی که خود را در آن‌ها جا داده‌اند و به زندگی خود در این محیط همیشه در حال تغییر ادامه می‌دهند، جالب و گویای آن است که این جا زندگی در جریان است. با طبیعت مهربان باشیم.

منبع: نقره سنگ و همشهری آنلاین